Całymi godzinami przyglądam się mojemu dziecku, dopatruje się szczegółów na które z pewnością nigdy bym nie zwrócił uwagi gdyby moja córka nie chorowała na padaczkę. Cieszą mnie te zachowania, które świadczą o jej rozwoju. Nabywanie kolejnych umiejętności itd. Padaczka u tak małego dziecka może nagle odejść lub zmienić się w inny rodzaj padaczki. Najbardziej bałem się Westa, do tego stopnia, że w pewnym okresie naszego życia czytałem tylko o tym zespole padaczki. Po pewnym czasie zauważyłem niepokojące dla mnie zachowania (skłony po przebudzeniu) córeczka miała wtedy skończone ledwo 3 miesiące. Wiek dziecka oraz zachowanie pasowało do opisów podanych w internecie. Zachowanie mojej córki może było bardziej subtelne ale jednak przypominało niepokojące objawy padaczki Westa. Do tego nie wiem skąd powielane informacje, że padaczka ta jest najczęściej występującą chorobą u najmłodszych dzieci chorych na padaczki. Na nasze szczęście objawy te minęły a neurolog w CZD w Warszawie rozwiał moje wątpliwości. Podsumowując zachowanie te nie było kolką brzuszną dziecka a najzwyklejsza próba siadania. Dziecko próbowało jak umiało podnosiło głowę lekko się zginając, ten element świadczył o jej rozwoju a nie o padaczce Westa, ta krótka historia ma tylko świadczyć jak emocje wywołane chorobą dziecka zmieniają człowieka, są takie chwile, że widzimy wszystko w szarych kolorach nasze myślenie jest ukierunkowane na najgorsze. Pozytywne myślenie tego nauczył mnie ten epizod, co nie oznacza że nie jestem czujny.
Jeśli chcesz wiedzieć więcej na temat Westa kliknij na zakładkę WEST to dobre miejsce na rozwinięcie swojej wiedzy.
